ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΦΝΟΥ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΟΥΝΙΑ
Η Σίφνος γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τον 6ο αιώνα π.Χ, που οφείλονταν στα μεταλλεία αργύρου και χρυσού στον Αγιο Σώστη στη βορειοανατολική πλευρά. Με χρηματοδότηση από τη δεκάτη των εσόδων των χρυσορυχείων, το 525 π.Χ. οι Σιφνιοί ανήγειραν έναν ιωνικού ρυθμού Θησαυρό με σπουδαίο γλυπτό διάκοσμο, στο ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς...Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και τον Παυσανία, τα μεταλλεία της Σίφνου εγκαταλείφθηκαν νωρίς, πιθανόν επειδή εξαντλήθηκαν, και κατά τους ιστορικούς χρόνους δεν θεωρείτο πλούσιο νησί. Ο μύθος λέει ότι ο Απόλλωνας κατέκλυσε με τα νερά της θάλασσας τα μεταλλεία, θέλοντας να τιμωρήσει τους Σιφνίους για τη μη απόδοση της δεκάτης στο Μαντείο των Δελφών
Στους ιστορικούς χρόνους οι κάτοικοι συμμετείχαν στη ναυμαχία της Σαλαμίνας προσφέροντας μια πεντηκόντορο. Μετείχαν στην Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία καταβάλλοντας αρχικά 3 τάλαντα, τα οποία αργότερα τριπλασιάστηκαν. Το 338 π.Χ. η Σίφνος βρέθηκε υπό την κυριαρχία των Μακεδόνων και τα νερά της έγιναν θέατρο των ναυτικών συγκρούσεων του μακεδονικού και του περσικού στόλου. Το 332 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος απομάκρυνε τους Πέρσες και την ίδια χρονιά οι πηγές αναφέρουν τη συνάντηση στο νησί του Σπαρτιάτη Αγι Γ' με τον Πέρση στρατηγό Φαρνάβαζο. Αργότερα το νησί περιήλθε στον Αντίγονο και κατόπιν στους Πτολεμαίους. Το 145 π.Χ. η Σίφνος κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους και γνώρισε ακμή...
Για τη ζωή στο νησί κατά τη βυζαντινή περίοδο οι ιστορικές πηγές σιωπούν. Γνωρίζουμε ότι διοικητικά ανήκε στην Επαρχία των Νησιών και εκκλησιαστικά μέχρι τον 6ο αιώνα υπαγόταν στην επισκοπή Πάρου. Η Αλωση της Πόλης το 1204 από τους Φράγκους Σταυροφόρους έφερε τη Σίφνο στο Δουκάτο της Νάξου υπό τον Μάρκο Α΄ Σανούδο (1207). Ανακαταλήφθηκε από τον βυζαντινό στόλο για 35 χρόνια (1269-1307), και ύστερα από συνθήκη ειρήνης με τους Βενετούς παραχωρήθηκε στον Γιαννούλη Ντακορώνια. Τον τελευταίο άτεκνο απόγονο του οίκου Ντακορώνια διαδέχθηκε ο Νικόλαος Γκοζαντίνι, γιος του ηγεμόνα της Κύθνου και της Κέας Αγγελου Γκοζαντίνι. Παραχωρήθηκε δε το 1341 από τον δούκα της Νάξου ως τιμάριο στον ευγενή Βενετό Βερτούκιο Γριμάνι, ο οποίος ουδέποτε έγινε κύριος του νησιού. Ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα το 1537 κατέλαβε το νησί το οποίο ανακατελήφθη εκ νέου το 1568, κατά τον τουρκοβενετικό πόλεμο από τους Γκοτζαντίνι που έγιναν φόρου υποτελείς στην Υψηλή Πύλη.Το 1617 ο Αγγελος Γκοζαντίνι κηρύχθηκε έκπτωτος και το νησί ενσωματώθηκε οριστικά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία...
Στη διάρκεια όλων αυτών των αιώνων ο πληθυσμός της Σίφνου αποδεκατιζόταν από ποικιλώνυμους πειρατές. Ο περίφημος περιηγητής και χαρτογράφος Χριστόφορος Μπουεντελμόντι τον 15ο αιώνα περιγράφει τη λειψανδρία που έφθασε σε σημείο οι γυναίκες της Σίφνου να μη βρίσκουν συζύγους.Οι Σιφνιοί,μάλιστα, κατέβαλλαν ένα ιδιαίτερο φόρο, το «τουρκοτέλι», που αποδίδονταν στους πειρατές για να εξασφαλίσουν τη ζωή τους από τις ληστρικές επιδρομές τους...
Διακόσιες τριάντα πέντε εκκλησιές και μοναστήρια μετράει κανείς στη Σίφνο,απόδειξη για τη σημασία που είχε η θρησκευτική παράδοση στους κατοίκους του νησιού.Σκαρφαλωμένες πάνω σε δύσβατες πλαγιές και κορυφές λόφων,με περίεργα ονόματα όπως Παναγιά το Τόσο Νέρο ή Παναγιά τα Σκαλάκια ή Άγιος Ιωάννης ο Σιδερός,κάθε μια έχει τη δική της ιστορία που αξίζει να ανακαλύψετε.Μικρά λευκά στολίδια με λιτές γραμμές, πραγματικά αξιοθέατα - απόδειξη γι΄αυτό, πως μερικές έχουν χαρακτηριστεί ως ιστορικά μνημεία...
Με την παραχώρηση προνομίων από τον σουλτάνους Μουράτ Γ' (1580) και Ιμπραήμ Α' (1646), η Σίφνος γνώρισε περίοδο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Οπως και στα υπόλοιπα κυκλαδονήσια, αναπτύχθηκε ο θεσμός της αυτοδιοίκησης με την εκλογή επιτρόπων. Χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου ήταν η ίδρυση στα τέλη του 17ου αιώνα Σχολής του Παναγίου Τάφου στο Κάστρο που λειτουργούσε για 300 μαθητές και ήταν γνωστή ως Κοινόν Παιδευτήριον του Αρχιπελάγους. Εκεί μάλλον δίδαξε και η μεγάλη μορφή του Νεοελληνικού Διαφωτισμού Ιώσηπος Μοισιόδακας...
Η οθωμανική κυριαρχία διακόπηκε από την παρουσία του ρωσικού στόλου (1770-1774).Επί εποχής του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια η Σίφνος ήταν ιδιαίτερη επαρχία στις Κεντρικές Κυκλάδες, και αποτελούσε διοικητικό κέντρο στο οποίο υπάγονταν η Μήλος και η Κίμωλος...
ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Η ρεβιθάδα υπήρξε η ανάπαυλα της νοικοκυράς και μαγείρισας·το φαγητό έμπαινε από το Σαββατόβραδο στο φούρνο και ήταν έτοιμο για να έρθει στο τραπέζι, μετά την εκκλησία της Κυριακής (κρίνοντας μάλιστα, από τον αριθμό των λευκών μοναστηριών και των γαλαζότρουλων εκκλησιών,η θρησκευτική παράδοση θησαυρίζεται στη Σίφνο).
Το βράδυ στη Σίφνο είναι... μονόδρομος.Ό,τι και να κάνετε,θα περάσετε από το διάσημο Στενό της Απολλωνίας.Μπαράκια,εστιατόρια,καφέ,καταστήματα, εκκλησάκια,νησιώτικα σπίτια με αυλές θα δώσουν στις διακοπές σας αέρα διαφορετικό.Απολαύστε το ποτό σας σε σκηνικό μοναδικό...